ευμήκιστος

εὐμήκιστος, -ον (Μ)

1. ψηλός

2. μακρύς, επιμήκης

3. πλατύς, ευρύχωρος, μεγάλος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + μήκ-ιστος, ανώμαλος υπερθετικός τού μακρός (< μήκος κατά τα αίσχος > αίσχιστος)].